Usta kalem Özer Ataç'tan filmlere farklı bakış

"Ben öldürmedim ki Onları. Tek bir şahidim kaldı. O'nu konuşturmam lazım. Başka çarem yok Tülin. Günahsızım ben, ispat etmem lazım. Edeceğim, edeceğim (Sadettin Erbil'in seslendirmesiyle 'edicem')!" Ama meğer polisin her şeyden haberi varmış. Gerçek suçluları ortaya çıkarmak için kullanıyorlarmış Kemal'i!

Neil Armstrong’un yıllar sonra söyleyeceklerinin benzerini anne babasına söyleyen Filiz; “Evet, size karşı ‘küçücük cüssem’ fakat ‘koskocaman insanlığımla’ isyan ediyorum. Bir gün olsun beni dinlediniz mi?

“Babamı hatırlamam. Annem büyüttü beni rahmetli. Liseye kadar zar zor okudum. Sonra çalışmak zorunda kaldım. Tesfiyecilik yaptım bir ara. Bir ara otobüs biletçiliği. Nihayet şoförlükte karar kıldım.

Tüdanya Bergamalı yoksul bir ailenin dokuz çocuğundan biri. “Öyle fakirdik ki ekmek bile özendiğimiz bir şeydi.” diyor.

1902'deki aşka 21. yüzyıldan 60'ların anlayışı ile bir bakış. Eser, şiirlere bile konu olmuş. Orhan Seyfi Orhon, sert bir asker olan babasının 'Zavallı Necdet'i gözyaşları ile okumasını anlatıyor.

Film, ‘Evlilik Sultanlıktır’ diyenlerin zaferiyle bitiyor ama adı ‘Bekârlık Sultanlıktır’! Yönetmen, ‘mağlupların’ gönlünü almak istedi galiba!

İnanın yolda yürümek istemiyorum…Rahatsız oluyorum…Neler demiyorlar ki? Salak adam, aaa Aptala bakın,Geri zekalı Cevat Kurtuluş gibi sözler..Küfür edenler,hakaret edenler,tükürüp kaçanlar…Öyle sanıyorum ki,şöhretin bedelini benim kadar çekenler yoktur.

"Pavyon bar zamparası yemine tövbeye şerbetliymiş derler. Duramazmış, tutamazmış sözünü!" Meyhanede söylenenler yenir yutulur gibi değil. Yanlış da değil! Elini ayağını o renkli dünyadan çekmiş bir hali vardı Murat'ın. Ama sarışın afet Yıldız'la karşılaşınca kanı tutuşur gene! Karısı, akşam yemeği için bekleyedursun şarkıcının kollarında 'saatlerce kendinden geçecektir'! Sadece hapisteyken 'o renkli dünyaya' uzak durabiliyor delikanlı!

Metin öylesine iyi niyetli ve temiz ki, Hülya film boyunca 3 kez ‘çocuk’ diyor. Gönül de iki yerde ‘deli çocuk’ ve ‘koca bebek’ demişti. Mine ise son sahnelerin birinde babasına şunları söyler; “Koskoca bir sevgimiz var. Dünyalar kadar büyük. Sevgiye hiçbir şey karşı duramaz… O, bizim hayatımızın bir parçası, hâlâ mahalledeki küçük Metin!”

“Yaşa be moruk! Temeli sağlam atmışsın! Armut, dibine düşer. Oğlun da senden aşağı kalmadı. Metresini hacamat etmiş!” Hapis arkadaşları söylüyor bunu. Nazif Usta, cinayet ve soygun; Burhan ise Ayten’i öldürmekle suçlanmaktaydı. Film boyunca birkaç kez “Adaletin terazisi şaşmaz… Türk hâkimi yanılmaz… Hak yerini bulur… Türk adaleti şaşmaz” denmesine karşın masumiyetleri, delikanlının çabasıyla anlaşılacaktır.

“Hepinizin aklı gücü parada be! Ulan, başka bir şey düşünmez misiniz yahu? Para, para, para! Biraz şu paradan sıyrılıp etrafınıza bakın, bakın bir kere be!” Aç yattığı gecelerde bile “Allah büyüktür” diye teselli bulmuştu Gariban.

“Gene mi sen? Hani sondu? Hani bir daha karşımda görmeyecektim seni? Kimbilir ne nameler karıştırdın gene?” Suna, babacan Komiser Seyfi’nin karşısında.

“Bırakın Savcı Bey, adalet biraz da kendi kendine yerini bulsun.” Adaletin ‘kendi kendine de olsa tecelli edeceği’ film boyunca üç kez tekrarlanıyor. Ama bu, en azından Macit için geçerli değil.

"Başkalarının felaketi üzerine saadet kurulamıyormuş. Allah, kötüleri, kötülükleri affetmiyor." Hicran'ın beyaz perdede söyledikleri gerçek hayatta da geçerli olsa!

"Sen affedilmeyi, sadece kendi gözünde, kendi vicdanında rahat etmek için istiyorsun. Hayır, affetmiyorum seni! Kalbimde ebediyen mahkûm ediyorum." Sonradan affedeceği Necmi'ye söylüyor bunları. Abisine de "Sevdim, ihanete uğradım.

“Gözlerine bakmak öyle hoşuma gidiyor ki. Seneler önceki bir şarkıyı duyuyor gibiyim.” Annesi, Gazinocu Feridun yüzünden ‘dile düşmüştü’. Sevgilisi de, Feridun Bey’in oğlu Faruk’un saldırısıyla ‘dile düşecekti’ neredeyse. Zaten şarkının adı da farklı değil: “Seninle Düştüm Dile”!

“Yaşadıkça daima hata işleyecektim.” Küçük Leyla son nefesini verirken söylüyor bunları. İlerde yapabileceği yanlışları önleyecek şey; ‘Ölümmüş’! ‘Ölümden Sonra’daki (Cahit Sıtkı Tarancı) bir dizeyi anımsattı; “Öldük, ölümden bir şeyler umarak.”

"Bak şu anda aklıma bir fikir geldi. Patron'u bir dümenle kazıklayıp paralara ikimiz konmalıyız." Necla bu sözlerle daha fazla kazanmanın yolunu göstermiş oldu. Kenan ikisini de öldürüyor! Genç kadını boğarak, Patron'u ise otomobilin bagaj kapağını vura vura!

“Bu, benim yapacağım iş değil. Şaşıyorum babam nasıl yapıyordu... Vız gelir bana. Ben haraç maraç vermem. Göreceksin vermeyeceğim de.” Rahmetli babasının, her ay muntazam olarak haraç verdiğini öğrendiğinde söylemişti bunları. Top sakallı, beyaz ceketli Şefgarson Mehmet Büyükgüngör’ün “Fakat bu adamlardan korkulur Orhan Bey” uyarısını da dinlemiyor. İş, dayak yemesine, hamile kız kardeşinin öldürülmesine, katil olmasına dek varacaktır!