“Sen ne desen hoşuma gidiyor.” Bunu söyledikten sonra artık ‘seni seviyorum’ demesine gerek var mı? Bir başka sahnede İstanbul’un ‘en şık’ gece kulübünü kapatır genç kız için. Başka kimse görmesinmiş! (Oysa her gece yüzlerce kişiye şarkı söylemekteydi Emine). Önceleri ‘dünya iyisi’yken evlilik önerisi reddedilince ‘meslek hayatındaki’ gibi acımasız biri olur Murat. ‘İşin içinde kendisi olunca hak diye bir şey tanımazmış… Bir şeyi istedi mi alırmış… Son söz daima O’nunmuş’. Daha neler neler. Ama ‘Gazinocular Kralı’ olmasını sağlayan bu yöntem, kalp kazanmaya yetmiyor!

“Kader, aşktan da üstün, aşktan da güçlüymüş meğer.” Ayrılık günlerinde böyle söylemişti Leyla. Ancak filmin sonunda kavuşuyor iki sevgili. Büyük konuşmamalı! Perde inmeden oyun bitmez!

“Söz ver bana, bir gün âşık olursan, birisini seversen, kuşlarını bırakacaksın. Sevdiğine haber gönderir gibi salacaksın kafeslerinden. Söz ver.” Doktor’un ‘açık hava tavsiye ettiği’ Mine söylüyor bunları. Aynen uygulayacaktır bu isteği Kuşbaz. Eskiden kalbi boş, kafesler doluydu. Şimdi kalbi dolu, kafesler boş! Ancak genç kızın vefatı ile tümü anlamsız.

Şefik Döğen… Tiyatro, sinema, ‘show’, televizyon sanatçısı. ‘Yetenekli komedyen’ olarak da bilinirdi. 03 Mart 1947, Pazartesi günü Ayancık’ta dünyaya gelmiş. ‘Kafa kâğıdını’ soranlara “Yok” diyor. “Köye gidip Topalın Recep’e sorun!” Ta 47’de de, Erhan Akyıldız’la söyleşi yaptığı Haziran, 1971’de de muhtarmış hazret! Tutarlılığın bu kadarı!

“Hayatımız ‘karmanyolacılıkla (dolandırıcılıkla)’, 72 çeşit dalavereyle dolu. Ama hepsi ufak suçlardı onların! Bu başka! Ya mücevherleri geri götürürsün ya da arkadaşlığımız burada biter, abi!” Kemal’e söylüyor bunları. Okkalı bir yumruk yedikten sonra da devam eder. “Bana, Kont arkadaşına ha? Hâlbuki ben, senin için hazineler feda edebilirdim.

“Ne tuhaf değil mi, dünya, renkler, ağaçlar, gökyüzü, deniz, her şey her şey bir başka türlü şekilleniyor, insana başka bir sevinç veriyor sevince. Bu sevinci, bu sevgiyi sen bahşettin bana. Seni tanıyıncaya kadar (Samim’le beraberken bile) bomboştu içim.” Kemal’e söylüyor bunları. Delikanlının sorumluluğu daha fazla. Ölümle sonuçlanacak bir göreve gitmek üzere. Üstelik Hadi Bey’in “Belki gitmemen için bir çare…” imasını reddederek yapar bunu. İki sevgili toprak olurken aşkları Kıbrıs’ta yaşıyor! ‘Annan’ ve daha bin bir tuzağa rağmen!

“Semtten dışarıya çıkmaz. Herkese ‘abi’ dedirtir. Kadına kıza mal satarken başını yerden kaldırmaz.” Arkadaşları böyle anlatıyor Halil’i. Elinde tespih, namazında niyazında. Ama yaptıklarına (adam dövme, iki kez bıçaklama) bakınca ‘insan, ne ise o değildir’ sözü geliyor aklımıza. Zaten Müjgan da “Ne anasının gözü herifmiş be! Hiç de umulmaz halinden” diyecektir. Oysa Sabiha, göründüğü gibi. Değiştirmeye gerek bile görmemiş adını. Daha ilk gece “Nasıl ‘düştüğümü’ de dinler misin” dediğinde önce biz “Hayır” diye bağırıyoruz.

“Merhaba ikizler! Size tavuk getirdim, yumurta getirdim, tereyağı getirdim. Ha, bir de üvey ana getirdim!” Köye ‘yiyecek’ almaya gitmişti. Dönüşte bir de ‘üvey ana’ ile gelmiş! Delikanlılar şaşırınca da kızıyor. “Ne öyle aptal aptal bakıyorsunuz be? Hiç kadın görmediniz mi?” Hasan ve Kâmil daha önce böyle güzelini ancak ‘bir kese kâğıdında’ görmüşler. Cennet Sahili’ndekine benzer denizi de ‘bir gazetede’. O zamana kadar hayatla bağları, gazete ve kese kâğıdındaki bu resimlerle.

“Sendeki surat kasap süngeriyle yıkanmış. Bana bak, bizim eve senin gibi korkak herif giremez. İsmin, cismin, nereden nereye gittiğin belli değil. Seni doğuran anada kabahat. Soysuz herif! Allah bilir senin baban da belli değildir. Piç, sen de! Bir defa da bin defa da soysuzsun. Soysuz oğlu soysuz!” Rahmi, kavgadan hoşlanmayan, Tanrının, insanlara kolu çalışmak için verdiğine inanan Cevat’a (üç de yumruk eşliğinde) söylüyor bunları. Yeter ki kızsın, gerektiğinde kavga etmenin kaçınılmaz olduğunu öğrensin. Yöntem çok etkili! Sonrasında dövmedik adam bırakmayacaktır delikanlı!

(15 Eylül 1938 - 29 Eylül 2002). “Açılır parantez, doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti! Kapanır parantez.”

“Bu dünyada seni mahpuslara düşürmeyecek işler de var. Ekmeğini niçin doğru yolda aramıyorsun... Yeter artık belalı, kanlı, ölümlü işlerin. Helal süt emmiş bir kız bulayım sana, evlen oğlum.” Emine Teyze bunları Kemal’e söylüyor. Filmin sonuna doğru Bekir de “Sen destur verince abi, hemen bir helal süt emmişini buldum. İşten elimizi çekince, tamam” diyecektir. İçki, sigara, silah kaçakçılığı ve gazinolardan haraç gibi yapmadıkları kanunsuzluk kalmamış.

Kimsesi olmadığı için Füsun’u istemeye tek başına gelmiş. Milyoner babanın, ‘hiçbir zaman gerçekleşmeyecek evlilik için şartları’; “Benim yanımda çalışacaksın, bu (‘i’yi uzatarak) bir; Fakülteyi bitirmeden evlenmek yok, bu iki; O eski muhitinden tamamen kopacaksın, bu üç; Sonra bir de evlendikten sonra benim yanımda kalacaksın, bu dört.”

“Ayrılığımızın tek sebebi zenginliğimse yerin dibine batsın o servet. Neyim varsa senin uğruna yakar, yıkabilirim. Razıyım, her şeye razıyım. Tek odaya, tek kap yemeğe hatta açlığa, sefalete bile razıyım. Tek, senin yanında olayım.” Geç kadın, “Biz cemiyetin iki ayrı çevresine mensup insanlarız. Sen milyoner bir kadın bense meteliksiz bir ziraat mühendisi. Evlenip mesut olamamaktansa birbirimizi severek ayrılalım. Hiç olmazsa hatıralarımız yaşar o zaman” diyen Mecdi’ye söylüyor bunları. Türkiye’nin ‘en güzel, en zengin kadınıydı’ ve parasını değil sadece kendisini seven bir erkek arıyordu.

“1 milyon yıl sonra belki biraz bıkarım.” Zeynep’in “Bu aşk hep böyle sürecek mi? Bıkmaz mısın ilerde benden” demesine bu karşılığı veriyor Kenan. ‘Ölüm Peşimizde’ (1960) filmindeki Burhan-Ayhan Işık da Zehra-Fatma Girik’in benzer bir sorusuna “Zamanla bıkar insan tabii. Ama bıkmak için bin yıl lazım. Yalnız böyle somurtursan 500 yılda bıkıveririm” yanıtını vermişti. Şakayla bile olsa ‘aşktan bıkmak’ hakkı yalnızca erkeklerde!

“Böyle rüşvetle, tehditle kazanç, böyle ticaret görmedim.” İhaleden çekilmeleri için ‘açıktan 300 bin lira, 10 bin lira da sana’ teklifinde ve ‘biz kiminle nasıl konuşacağımızı biliriz’ tehdidinde bulunan Motortaş müdürü Orhan için bunları söylüyor Nafiz. Ama kendi çalıştığı Hıncoğlu şirketinin yöntemi de ‘intikam’!

“Ticaret hayatında bazen öyle anlar gelir ki ‘kız’mış, ‘nikâhlı karı’ymış solda sıfır olur! Nejat denen şu serserinin 30 milyonundan istifade etmek dururken gönül işlerine dalıp iflasa sürüklenmenin âlemi var mı?” Şermin’i kıskanan yeğeni Mithat’a deneyimlerini(!) böyle dile getiriyor Muhtar Bey. Diğer bir gün “Bir işadamının beyni sinirlerine değil, sinirleri beynine bağlıdır. Başka türlüsüne işadamı denemez” diyecektir. Delikanlı da, filmin sonlarına doğru Nuri’ye “Yoksa sen de beni o Şermin denen karıya âşık mı zannediyorsun? Parasını bana bıraksın da kendisini kim ne ederse etsin” diyerek ‘önceliklerini’ belli ediyor!

“Senin gibi iğrenç bir satıcı görmedim. Eğer ressam olsaydım eserlerimi sana satmaktansa yakardım. Dünyada yalnız ‘silahlı’ değil ‘kemanlı’ eşkıyalar da varmış!” Bestesini ve Nur’u elinden almakla yetinmeyip bir de “Unutma Adnan Cemil, hiçbir tablo ressamın kendisine kalmaz” diye dalgasını geçen üçkâğıtçı müzisyen Ragıp’a söylüyor bunları. Söz konusu oğlu olunca ise sadece genç kızı değil hayatını bile vermeyi göze alır!

“Her erkek, kendine inanan ‘bir’ kıza muhtaçtır.” Bunları söyleyen Ayhan çok şanslı. Film boyunca ‘iki’ sevgilisi oluyor ‘kendisine inanan’. Fotoğrafçı rolündeki Ergül Buharalı da “Şu dünyada cefasın bana ey yüzü mahım//Sen birsin hayalimde, O ikinci ilahım” diyordu ‘Yalvarış’ adlı şiirinde.

“Fena bulmadığınız sargı mı yoksa bacağım mı? Karar vermek bu derece zor mu?” Dizini sardıktan sonra “Tamam! Fena değil” diyen Doktor Ekrem’e söylüyor bunları. Başka bir sahnede “Güzel bir kadın bacağı hakkında tıp dışında başka bir kelimeniz yok mu” diyecektir. Nora da sargı işi bittikten sonra “There! It doesn’t look bad” diyen Doktor Talbot’a “The bandage or the leg? Can’t you decide Doctor” demişti.

1943’ün 10 Temmuz’unda İstanbul’da doğdu Sema Özcan. İlkokulu Hürriyet-i Ebedi Okulu’nda okudu, sonra da Nişantaşı Kız Lisesi’ni bitirdi. Tam 27 Mayıs darbesinin ertesinde girdi İstanbul Devlet Konservatuarı’na. Oyuncu olacaktı, kararlıydı. Sınıf atlayarak bitirdiği konservatuardayken başladı Kent Oyuncuları’nda çalışmaya. Hocası Yıldız Kenter elinden tutmuştu onun.