"Beni kafamın çıplak kısmı yüzünden Yul Bruyner’e benzetenler de var. Doğrusu bu hoşuma gitmiyor. Onu bana benzetmeleri lâzım değil mi? Çünkü dünyaya ondan çok evvel geldim!"

Erol Taş bundan böyle başrol için aranılan isimler arasında yer alıyor. Son çevirdiği filmde Taş, bir kaptan rolünde oynayacak. Her zaman mert ve sağlam karakteriyle dikkati çeken Taş uzun zamandan beri bu film için hazırlanıyordu. Yeni çevireceği kordelâda Erol Taş, “Kendi hayatımı oynayacağım” diyor.

Artist Dergisi’nin 4 Nisan 1967 tarihinde yayınladığı bir söyleşi haber dikkat çekicidir. Bir süredir çeşitli haberlerle basına yansıyan Ayhan Işık ile Yılmaz Güney arasındaki tartışmada, Güney dergiye önemli açıklamalarda bulunur

Çocukluğumda verilen müsamerelerden hiçbirini kaçırmazdım. Sonra askerlikte, vatanı vazefemi görmekte olduğum bölüğü tulûat tiyatrosuna çevirdim. Her gece temsil verirdik, biribirimize.. Herkes güzel oynadığımı, iyi bir aktör olacağımı söylerdi.

İlk bakışta insanda, dizlerini bükmüş havada oturuyor intibaını uyandırıyordu. Aslında havada filân oturduğu yoktu. Küçük çocuğun gövdesi iriliğindeki bacaklar: üzerinde bedeni, geniş göğüsleriyle birlikte altındaki koltuğun görünmesine engel oluyordu.

"Belgin Doruk'un sinemaya intisabını sağlıyan artist yarışmasından bu yana seneler geçmişti. Bu seneler zarfında Bakırköy'ün güzel kızı bütün milyonlarca insan tarafından beğenilen, her ay binlerce hayran mektubu alan yıldızı olmuştu. Ünü Türkiye sınırlanırını dahi aşmıştı."

“Hastaydı annem. Açtı, ölecekti. Bir lokma ekmek O’nu kurtarır zannetmiş, ekmek çalmıştım. O ekmeğe karşılık, beni çamurlu kaldırımlara çarpan bir tokat yedim. Hatırladıkça acısı hâlâ yanaklarımı sızlatan bir tokat!” Böyle anımsıyor Fosforlu. Oysa bir iyiliksever, fırıncının kalkan elini tutup ekmeğin parasını vermişti. Kemal’deki ‘amnezi’ hali bulaşıcı galiba!

‘Bergen’ sadece 30 yıl yaşadı. Hayatını Halis’e duyduğu ‘ölümüne aşk’a adadı. Tek isteği şarkı söylemekti. Halis’in kıskançlık krizleri buna izin vermedi. Önce yüzüne kezzap atıp güzelliğini aldı elinden, sonra tek kurşunla hayatını. Bergen’in hayatını Yavuz Hakan Tok kaleme aldı. İşte ‘Acıların Kadını’...

"Gelinin Muradı'ndaki gelini ilk defa seyrediyorlardı. Bu kızın ufacık kalkık bir burnu, ceylân gibi iri çekik gözleri, biçimli dudakları, mütenasip bir vücudu vardı. En kıskanç kaynanalara bile: Ah benim de böyle bir gelinim o lsa dedirtebilecek güzellikteydi."

İstanbul’da, Kadıköy’de 1932 de doğdum. Babam o vakitler tütün eksperiydi. Şimdi ziraat bankasında muhasebe müdürüdür. Balıkesir’in Dursunbey ilkokulunu bitirdim. Teyzem orada başöğretmendi. Ortaokulu Ankara maarif kolejinde tamamladım. O zaman Malatya milletvekili olan Nasuhi Baydar, halamın kocasıdır. Onların yanında kalıyordum. Sonra İstanbul’a gelip Çamlıca kız lisesine girdim. Artist olmaya karşı içimde büyük bir heves vardı, fakat ailem buna müsaade etmiyordu. Bir gün, arkadaşlarımdan biri ile Ses tiyatrosuna gittim.

"Bunun birçok sebepleri var tabii, bunların başında maddiyat geliyor. İnsanlar haris oluyorlar, kazandıkça daha çok istiyorlar, kazanç arttıkça masrafta artıyor ve bu böyl ece birbirine oranlı olarak devam edip gidiyor."

12 Şubat 1969.. Türk sinemasının unutulmaz oyuncusu, Kart Horoz'u Vahi Öz'ün yaşama gözlerini kapadığı gün...

“Bana biraz ‘benden’ bahseder misiniz? Ben kimim? Ailem nerededir?” Selma bu soruların yanıtını arıyor.

“Hislerimiz karşılıklı. Ben de sizden nefret ediyorum. Ama basit bir nefret yüzünden Nuri amcanın (‘dayının’ olmalıydı) vasiyetini bozmak istemem. Bu evliliğin devamını, para için değil sevdiğim bir ihtiyarın ‘aziz ruhu’ için istiyorum!” Böyle diyerek durumu kurtarmaya çalışıyor ama gerekli yanıtı alır Nevin’den; “Aziz ruhu mu yoksa ‘aziz mirası’ için mi Ekrem Bey?”

"Senih o zamanlar Aksaray'da oturuyordu. Üç kişiydiler evde. Senih’in sinemayla pek ilgisi yoktu. Oda tiyatrosunda çalışıyordu. Akademi mezunu bir ressamdı ama eline fırça veya boya aldığı yoktu. Derdi gez mek, tozmaktı."

“Yalan, yerinde caizdir.” Bursalı aşçı Şaban Ağa böyle diyor (sf. 30). Ömer de ‘karısı’ olduğunu bilmediği Neriman’la evlenebilmek için söylediklerini bugün keyifle anımsıyordur herhalde.

“Bir kapı ya açık yahut kapalı olmalıdır. Aralık duran kapıların iki tarafında neler olduğunu kimse kestiremez (sf. 131).” Nezihe Hanım, Neriman için söylüyor bunları. “Bir kadın ya evlidir ya değildir.” Gerçekten de genç kız hem evli hem değil! Aslında ‘kocası’ da aynı durumda. Ama Ömer için böyle bir genelleme yok! “This is a Man’s World!”

“Düz, yalın bir anlatım dili araştırması sürdürüyorum. Gerilimi, biçimsel çalışma yerine kişiler arasındaki dramatik ilişkilerde yansıtmaya çalışıyorum. Bizim insanımızın davranışı da yalın ama derinliği olan bir davranıştır"

1927'de Artistik Sine dergisinden Antuvan Pol, Rusya'dan henüz dönen Muhsin Ertuğrul ile bir röportaj gerçekleştirir. Röportajda Muhsin Ertuğrul'un çektiği filmler ve farklı ülke sinemaları hakkındaki görüşleri üzerine konuşulur.

“Senden ufacık bir şey isteyeceğim. Bir tutam saç getireceksin? Bana Murat’ın saçı lazım.” Hilton Ali, Kadillak Leyla’nın bu ‘ufacık’ isteğini yerine getiriyor getirmesine ama ‘ufacık’ bir değişiklikle; Gelen saç Kamyon Ahmet’e ait!