1980 yılının bir Eylül sabahı, siyah-beyaz televizyonlarımızda Türkiye Cumhuriyeti yönetimine Ordunun el koyduğunu merak ve endişeyle izlemiştik. Sokağa çıkma yasağı getirilmişti. Ortaokula gidiyordum. İhtilal nedir? Yönetime ordu el koyunca ne olur? Bunlardan bihaberdim. Sonra aile büyüklerimin, yanımda çeşitli yorumlar yaptığına tanık oldum. Herkesin kafasında bir soru işareti vardı: Şimdi ne olacak?

Tarihimiz kahramanlıklarla ve kahramanlarla dolu... Günümüzde özellikle Amerikan Sineması'nın yarattığı masalsı kahramanlar beyazperdeden tüm dünyaya bol bol pompalanırken, uzun bir aradan sonra bir Türk çizgi roman kahramanı da yeniden Yeşilçam'da boy gösterdi. Mustafa Şevki Doğan'ın yönettiği Suat Yalaz'ın <a href="http://www.sinematurk.com/film.php?17396">Son Osmanlı Yandım Ali</a> isimli bıçkın, çapkın, mert, vurduğunu deviren karakteri, en sonunda sinema tarihimizdeki yerini aldı.

Derviş Zaim, Tabutta Röveşata ile başladığı uzun metraj yolculuğuna Cenneti Beklerken filmi ile devam ediyor. Çekimleri Türkiye ve Macaristan'da gerçekleştirilen film, gişede umduğu başarıyı bulacak mı bilemeyiz; ama her haliyle ortaya iyi bir "seyirlik" konulmuş diyebiliriz.

Romantik filmlerin her türlüsünü izledik. Konularında çok büyük değişiklikler olmayan, oynayanların sürekli değiştiği klasik romantik komediler bazen sıkıp bunaltabiliyor. Çünkü filmlerin sevgiliyle izlenilip eğlendikten sonra unutulmak gibi özelliği var. Zaten gelmiş geçmiş en iyi yüz romantik filme bakarsanız son on beş yıldan sadece beş film görebilirsiniz. Bu da demektir ki günümüz sinemasında romantizm adına yeni şeyler yapılmıyor.

2006 CANNES FİLM FESTİVALİ'nde topluca ödül alan kadınlar, İspanyol yönetmen Pedro Almadovar'ın son filmi Dönüş'ün hepsi birbirinden iyi oyuncuları olan kadınlar; ALMADOVAR'ın kadınları.

I.Dünya Savaşı, yer Batı Cephesi..."Yılbaşı Ateşkesi" olarak kayıtlara geçen olayın, son tanığı "Alfred Anderson" ve onun gibi tanıkların mektuplarından yola çıkan bu "SAVAŞSIZ" savaş filmi, savaşın anlamsızlığını ve insanı insan yapan bazı değerlerin hiçbir şekilde yok edilemeyeceğini dokunaklı bir şekilde anlatıyor.

Bugüne kadar izlediğimiz ve bize geleceği anlatan filmlerde abartı, gösteriş ve hayal ürünü olaylarla karşılaştık. Beşinci Element filminde uçan arabalar, Star Wars serisinde uzay gemisi serüveni, Yapay Zeka filminde el yapımı insanlar... Her biri farklı yönlerden insanlığın gidişinin nabzını tutmaya çalıştı. Geleceğimize dair öngörülerde bulunan yazarlar çoğu zaman iç açıcı manzaralar çizmediler. Aslında hemen hepsinin yakalamaya çalıştığı nokta yoğun teknolojik gelişmeler. Peki ya diğer boyutlar?

22 Aralık 2006 tarihinde gösterime giren <a href="http://www.sinematurk.com/film.php?17043">Eve Giden Yol: 1914</a> filmine, açıkçası fragmanlarını izleyen herkes gibi ben de ilgi duymuş ve izlemek için bir gün sonrasında sinema salonunda soluğu almıştım. Yönetmenliğini Semir Aslanyürek'in yaptığı filmi doğrusu pişmemiş tavuğa benzetmiş olursam yersiz bir iş yapmış olmam?

Cennet, geçmişten beri hangi dinden olursa olsun bir çok insanın hayatının amacıdır. Hatta öyle ki, yaşarken yapılacakları bile kısıtlayan, insanın bazen duygularına ket vurmasını sağlayan bir amaçtır. Cenneti ve kutsallığını anlatan her sanat eseri, aslında ona ulaşma çabasının bir sonucudur. İşte bu çabayı yüreğinde hisseden nakkaş Eflatun'un, Osmanlı devletinin gerileme döneminde çıkan taht mücadelelerinin merkezinde, ölen oğluna ve karısına ulaşma çabası <a href="http://www.sinematurk.com/film.php?9148">Cenneti Beklerken</a>i oluşturmuş.

Zamana göre yasaklar üretmek... Dünya üzerindeki en kabul edilemez şey, belki de bu? Yakın geçmişte kullanılması sakıncalı olan kelimeler, dinlenilmesi yasak olan müzikler, konuşulması engellenen diller, lehçeler bugün trend haline geliyor. Fikirleri sebebiyle ülkesinden ayrılmak zorunda bırakılanlar bugün hasretle anılıyor.

Filmler bir kenarda dursun, bu kez modern hayatta başrol oynayan bir adamdan bahsedelim. Kahramanımız sıradan bir yaşam sürüyordur muhtemelen. Sabahları erkenden kalkıp duşunu alır, çantasını hazırlayıp banliyödeki evinden aceleyle çıkar. Külüstür arabasına binip trafikle cebelleşir ve şehrin plazalar cennetinde yer alan iş yerine varır.

Cannes Film Festivali'nde de gösterilen ve asıl adının tam çevirisi Savaşın Sisi olan, Errol Morris imzalı "The Fog of War", bu adı "savaşın arkasındaki gerçekleri ortaya çıkarmaktaki zorluk" anlamına gelen bir Amerikan deyiminden alıyor. Ülkemiz sinemalarında "Yüzyılın İtirafları" adıyla gösterilen belgeselde, Philip Glass'ın orijinal müziği eşliğinde, şiar edindiği ilkelerle 20. yüzyılın sahte zaferlerini değerlendiren Robert McNamara'yı izliyoruz.

Vizyona giren her Türk korku filminin akabinde, mevcut çabayı görmezden gelmemekle beraber, ideal anlamdaki korku filmimizi -o nasıl bir filmse artık-"başka bahara" erteliyoruz. Ancak ideal olanın niteliklerini ortaya koymaya yönelik ne elle tutulur bir kriter ne de belli bir sınır var. Bu yüzden, belki de korku türüne ve ülkemizdeki yansımasına dair birkaç kelam etmek gerekebilir.

"Minimal" kelimesi, bir sanat terimi olarak ilk kez 1961'de "içeriği en aza indirgenmiş sanat" anlamını karşılamak için kullanılmıştır. Resim, mimari, müzik, tiyatro gibi sanat dallarında etkili olan "Minimalizm" tanımı, aynı yıllarda sinemada da kendini göstermiştir. Ancak "Minimalist Sinema" bir akım olarak anılmaya başlanmadan çok önce de bu yaklaşımla pek çok film üretilmiştir.

Açılan, kapanan, ötesini berisini gösteren kapılar eşliğinde Zeki Demirkubuz'un Masumiyet'inden içeri adım atıyoruz.

Zeki Demirkubuz?un İtiraf'ı başladığında masmavi bir İstanbul bizi karşılar. Maviliğe şehrin gürültüsü karışırken, uçup giden bir kırmızı balonu ve onun ardından bakan Harun'u görürüz. Bu uçup giden kırmızı balon, kaybedilen masumiyetin ardından bakakalmayı mı anlatır acaba?

Sihir, büyü, tılsım, cadılar, hatta fal? İnsanlığın ilk çağlarından beri ilgi çeken, yaşamımızda değiştirmek isteyip de bir türlü değiştiremediğimiz durumlarda devreye girmesini istediğimiz gizemli sözcükler.

İtiraf ediyorum: Ben de Duvar'ı izlemeye az çok bir görev duygusuyla, 'hani bu kadar uğraşmışlar, buralara kadar gelmiş, bir de yıllarca yasaklanmış, gitmezsek ayıp olur' halet-i ruhiyesi içinde gittim.

İnsan neden gitmek ister? Bulunulan yer, mevki, iş ve aile ortamı, şehir, ülke, dünya, varoluşun kendisi vb.

Önce, İFSAK 13. Uluslararası İstanbul Kısa Film Günleri ardından da 20. Uluslararası İstanbul Film Festivali... Vizyon filmlerinden bunalmış olanlara, gerçekten alternatif bir seyir vaadeden bu etkinlikler arasında, bir Türk filmi şaşaalı bir gala sonrası gösterime girdi.