En çok sevdiği yer eviydi... Bazı gecler gazinodan döndüğünde müziğe doymaz saatlerde müzikle dinlenen bir sanatçıydı. Bazı geceler ise köpeğini yanına alır Levent'in karanlık, soğuk sokaklarında saatlerce gezerdi...Sonrada otururdu masanın başına alırdı kalemi eline...

  ''Aşksız yaşayanlara şaşıyorum'' diyordu. Aşk onun için herşeydir... Yaşamayı Müren aşksız kabul etmiyordu... Ona göre hayatta insanı duyguluyan en önemli kavram aşktır.

  Zeki Müren'in yazdığı şiirlerin çoğunda aynı hisli aynı romantik atmosfer vardır. Zeki Müren '' Tuhaf bir hüzğn vardır aşkda... İnsan hiçbir vakit aradığını bulamaz... Veyahut aşık, bulduğunu, o dakikada yeni bulduğu anda değilde elinden kaçırdıktan, kaybettikten sonra düşünmekten, kaybettiği şeyin ardında koşmaktan zevk alır...Onca mühim olan, onun hoşuna giden üzülmektir, koşmak ardından hoşuna gider maziye bakmak ıstırap çekmekten zevk duyar... Tuhaf bir nevi kendi kendine eziyet...'' diye tanımlar aşkı. Besteler için çalışma saatlerini gündüz olarak seçerdi... Belki saatlerce besteleri üzerinde çalışırdı... Şiirlerinden apayrı bir çalışmaydı bu.

  İşte öyle akşamlarda karaladığı bazı şiirler...

Senden Ayrıldığım Gün

Yeşiller sarıyor gözümde

Kararıyor beyazlar damla damla,

Sensizlik mor mor çöküyor içime

Artık beni anla.

Mevsimler değişmiyor eskisi gibi,

Öldü Penceremdeki pembe kuşlar,

Güneş bile duman duman doğmakta,

Öğle vakti ötüyor baykuşlar.

Hasret çökmüş takvim yapraklarına

Altta Ümit, üstte hüzün.

En tozlusu en karası içimde,

Senden ayrıldığım gün.

                           ZEKİ MÜREN

Bir Avuç Toprak

Bir avuç toprakta fesleğen

Bir avuç toprakta servi ağacı

Bir avuç toprakta karınca yuvası.

Bazen bir avuç toprağa kan dökülür

                                          oluk oluk.

Onu buunu bilmem

Bir avuç toprağa aşkımı gömdüm

Diri, ılık. 

                                   ZEKİ MÜREN