Sonbahar Rüzgarları

Yönetmen: Mehmet Dinler Mehmet Dinler

Ülke: türkiye

Oyuncular: Alev Koral, Adnan Uygur, Nermin Özses, Leman Akçatepe, Ediz Hun, Aydın Tezel, Fatma Karanfil, Çolpan İlhan, Kubilay Hakan, Gülgün Erdem Devamını Gör...

Konusu : ‘Sonbahar Rüzgârları’ (1969/70) (Yıldırım Gürses), ardından ‘Gizli Aşk Bu Söyleyemem Derdimi Hiç Kimseye’ (Zeynettin Maraş). Ağaçlı, havuzlu parkta beraberler. Kemal; “Bazı yönlerimiz birbirine çok benziyor Nalân. Mesela aşk! Ben de sizin gibi hiç âşık olmadım.” Nalân; “İnsan bir kere doğar, bir kere yaşar, bir kere sever. Aşktan korkuyorum. Belki de bu düşünceyle hiç âşık olmadan ölüp gideceğim.” Kemal; “Ne garip aynı korku bende de vardı. ‘Hiç mi âşık olmayacağım’ derdim. Hatta ‘çok mu kalpsizim’ diye düşünürdüm. Ta size rastlayıncaya kadar!” Nalân; “…” ‘Rebecca’nın (1940) (Alfred Hitchcock) ikinci ve renkli Yeşilçam uyarlaması. Nalân, her şeyidir Televizyon Plak’ın. Bu bir teveccüh değil. Yeri sekreterliğin çok ötesinde. Bir harika. Fabrikaya telefon edip 10 bin tane ‘Aşk Yıldızı’ plağının pazartesiye yetişmesini sağlamak; Avni Bey’in yeni bestesini stüdyoya almak; Taşra dağıtımlarını sağlamak, her şey, her şey kahramanımızın üzerinde. Anadolu Bayisi Fecri Bey’in kaldığı otele gidip imzasını alacaktı. ‘O şeytanı’ ancak Nalân kandırabilirmiş. Böylesine de güzel! “Sonra, saat tam 12’de, Tarabya’daki Yıldız Lokantası’na geleceksin. Patronun olarak değil arkadaşın olarak öğle yemeğini benle yemeni rica edeceğim” diyor Faruk. Bu, ‘patron-sekreter münasebetlerinin’ sonu olabilirmiş! Çoktandır cesaret edemediği bir teklifte bulunacak, “Benimle evlenir misin” diyecekmiş! Genç kız da severdi kendisini ama ‘bir ağabey, bir dost’ olarak. İncitmeden reddeder. Fecri Bey’e evrakları götürdüğü gün kaderi bir deniz subayı ile kesişecektir. Otelde, yan odada kalıyordu. Sataşma, saldırı sesleri duyunca müdahale eder. Sözde genç kızın nişanlısıymış, almaya gelmiş kendisini! Üstelik mukaveleyi de imzalatır. Adı Kemal, Gölcük’te yedek teğmen. 15 günlüğüne gelmiş İstanbul’a. Asıl mesleği mühendislik. Yakışıklı ve dürüst. Tesadüflerin karşılaştırdığı iki genç birbirlerini çok sever. Rüyaları ömür boyu sürecek ama önce delikanlının ‘3 ay sürecek bir manevraya’ katılması gerekli. Mektuplarında aşkları ve şarkıları var. Ayrı oldukları her saniye acı dolu. “Sensizlik ölümden beter” diyor Kemal. Neyse ki dönüyormuş artık. El ele cenneti yaşayacaklarmış. Tam buluşacakları gün bir kaza geçirir Nalân. Bel kemiği zedelenmiş. ‘Yerde sürünen bir sevgili olmaktansa vefasız bir kadın olarak unutulmayı’ tercih ediyor. Faruk’un annesinin evine yerleşir. Hatıra defteri dert ortağı olmuş. Bir yığın ameliyattan sonra yürüyebilmişken gazetedeki bir haberle yıkılır. “Genç mühendislerimizden Kemal Aslan, tanınmış sanayici Burhan Oran’ın kızı ile evleniyor.” Sonraki 5 yıl teselliyi içkide bulur genç kadın. İçtikçe düşüyor, düştükçe kaderinden intikam alıyor sanki. Bir ara gazinoda şarkıcıyken şimdi meyhanelerde. Morfin ve esrara da başlamış. Polis baskınıyla tımarhaneye gönderilir. “Geçen 7 yılın ve ıstıraplarımla ilgilenen bir doktorun yardımıyla kurtulmuştum içinde bulunduğum cehennemden.” Yepyeni bir hayatın eşiğinde. İkinci doğuş! Doktor Burhan, bir de iş ayarlamış; Zengin bir ailenin kızı Fatma’ya arkadaşlık. Annesi ölmüş (ancak sonradan böyle olmadığını öğreneceğiz) babası ve teyzesi Aliye ile kalıyormuş. Çok iyi anlaşırlar. Evin reisi ise filmin sürprizi; Kemal. Kovmaya kalkar kahramanımızı. Kızının ricası ile güç bela razı olur kalmasına. “Kısa zamanda Fatma’yla dostluğumuz büsbütün artmıştı. Ama Kemal’in başka bir üzüntüsü var gibiydi. Büyük bir sırrın ağırlığı altında eziliyordu sanki. Beni sevmeyen hatta kıskanan baldızıyla sık sık bahçedeki köşke gidiyorlardı. Fatma bile orda neler döndüğünü bilmiyordu. Yıllardan beri tedavi edilen uzak bir akrabadan bahsetmişti ama köşke girmek benim gibi O’na da yasaklandığı için hiç görmemişti hastayı. Merakım günden güne artıyordu.” Fatma’nın yaş gününde birbirlerinin kolları arasında dans ediyorlar. “O’nun kin dolu gözlerinde eski aşkımızı buldum. İnandım ki beni unutmamış. Hâlâ eskisi kadar seviyor.” Belki de eski günlere dönebilecekler. Bu arada yan köşkteki hastanın kim olduğunu öğreniyoruz; Kemal’in öldü olarak bilinen (Fatma bile böyle zannediyordu) ‘karısı (filmde adı olmayan) Çolpan İlhan’. Tehlikeli bir akıl hastası olduğu için demir parmaklıklar arkasında. Yangın çıkarmaya meraklı biri! Sakinleşmesi, Aliye’nin kamçısı ile! “O, kardeşim dahi olsa bütün bunlara senin için katlanıyorum. Ben deli bakıcısı değilim. Senin hatırına kapandım bu eve” diyor delikanlıya. “Belki anlar biraz olsun seversin diye.” Nalân’ı da kıskanmış. Niyeti belliymiş. Fatma’yı alet ederek babasının kalbini tekrar kazanmak. “Şunu da unutmayın, eğer Kemal bir gün evlenmeye karar verirse seçeceği kadın herhalde siz olmayacaksınız.” Ancak ‘seçilen kadın’ Nalân olunca şaşkınlık içinde. Bunca yıl kölelik etsin sonra da Fatma’yı alet olarak kullanan bir sahtekâr, Kemal’i elinden alsın! Kabullenemez bunu! İşi bozmaya çalışır ama kız kardeşinin çıkardığı bir yangında ölüp gidiyorlar. Alevler içindeki köşkle birlikte tüm sıkıntılar da yok oluyor sanki. Fatma; “Abla, Nalân abla! ‘Gitme’ diye yalvarsam sana bizimle birlikte kalır mısın?” Nalân; “Artık çok geç değil mi? Kalmam neyi değiştirir?” Fatma; “Her şeyi! Gidersen ömrüm boyunca affetmem kendimi.” Nalân; “Affedilmeyecek ne yaptın ki, yavrum? Şu ana kadar her damla gözyaşımda ayrı bir ıstırabın hatırası vardı. Bundan sonra yalnız sizin için akacak.” Kemal; “Sensiz olamayacağımızı anlaman lazım.” Nalân; “Kalacağım, kalacağım ömrüm boyunca.” (Yazan: Murat Çelenligil)