Heinrich Böll'ün aynı isimli romanından uyarlanan Alman filmi. Katharina kendi halinde, evinden işe işinden evine giden genç, naif bir kadındır. Öyle hızlı bir yaşamı, gönül ilişkileri yoktur. Hatta arkadaşları ona Meryem Ana gibi lakaplarla takılırl ar. Bir gün katıldığı (yılbaşı partisiydi sanırım) partide tanıştığı gençle tek gecelik bir aşk yaşar.(aslında onun tarzı bile değildir bu). Fakat birlikte olduğu genç bir devrimcidir ama devlet tarafından terörist diye aranır. İşbu yüzden Katharina'nın hayatı, ailesi, geçmiş ilişkileri, boşandığı eşi ile olan durumu basın ve medya tarafından didik didik edilir. Katharina toplumun gözünde küçük düşürülür. Hayatı kısa sürede allak bullak olur.
Aynı filmin, konusunda bazı farklılıklarla birlikte Türk versiyonu da vardır. 89 yapımı bu filmin başrollerinde Gülşen Bubikoğlu ve Tarık Tarcan oynamıştı. Ben iki filmi de beğendim, izlemeye değer.

Öyle pek iyi bir film değil orta ayar filmlerden arkadaşlarında değindiği gibi film dizi havasında geçiyor. Kültür Bakanlığı destekli TRT ortak yapımı bir film oyuncularından ortalama başarısı var. Halbuki daha ciddi iyi bir film olmalıydı 1930'lu yı llar Cumhuriyet'in ilk seneleri sancılı dönem. Duvarlarda bolca Atatürk, İsmet İnönü fotoğraflarıda var. Yönetmen Cafer Özgül'ün seyrettiğim ilk filmi daha iyi filmler çekmesini temenni ediyorum.

Ara Güler
FOTOĞRAFIN KALBİ DURDU.
Dün gazetelerde vefat haberi duayen fotoğrafçı olarak verilen Ara Güler'e bende fotoğrafın kalbi diyorum.
Ara Güler'in 1950-1960 arası çektiği siyah/beyaz İstanbul fotoğrafları,
İstanbul sevgisini ölümsüzleştiren b ir belgedi r.
"Ben kaybolmakta olan İstanbul'u kaydediyorum, bitmekte olan bir şehri, biliyorum çünki yok olacak ve göstermek lazım. Eski şehirden hiçbirşey kalmadı. Şehrin estetiği değişti Uygarlık ileriye gidiyor ama insanlar güzellik anlayışını kaybetti." ..Fotoğraf tarih olayıdır. Tarihi zapt ediyorsun diyordu.
Söylenecek çok şey var ama, kısa kesiyorum
Hoşça kal büyük usta gittiğin yerde huzur içinde uyu, Dünya unutsada İstanbul ve İstanbul'lu seni hiç unutmayacak.

erotik furyanın erotik komedi türünün en güzellerinden bir film. kamera önü ve arkasında iyi isimler var. dublaj kadrosu da çok başarılı.

Filmin öyküsüne göre; Salih (Sadri Alışık) , Ferha (Muhterem Nur) ve Ferha’nın kızı Selma (Gönül Yazar) bir tiyatro kumpanyasında çalışmaktadırlar. Dönemin ünlü kantocularından Ferha, gösterilerden birinde kalp krizi geçirir ve sahneye çıkamaz. İzley iciler alkış kıyamet salonu inletince, yerine mecburen kızı Selma çıkar. Daha önce hiç kanto yapmamış olan Selma, başlarda bocalasa da seyircinin de coşkusu ile sahnede yıldızlaşmaya başlar. O gün gösteri bittikten sonra Salih, sadece tiyatroya annesine yardıma gelen bu genç ve güzel kıza hem sesinin güzelliğinden dolayı hayranlık duyar hem de günler geçtikçe âşık olur. Günler sonra anne tekrar kalp krizi geçirir ve doktor (Renan Fosforoğlu) çok vaktinin kalmadığını söyler. Selma yıkılır. Ferha, Selma’yı Salih’e emanet edip son nefesini verir.
Salih ve Selma hayatlarını ve işlerini düzene sokmak için ve evlenirler. Tam her şey yoluna girmiştir ki ünlü organizatör Ferit Bey (Ekrem Bora), bir akşam tiyatroya gelir. Selma’nın sesine ve gösterisine bayılır. Ona kendisi için çalışmasını teklif eder. Salih, bu kadar büyük bir işin içine girerse, tüm düzenlerinin bozulacağını söyler. Selma ise “Hep bu tiyatroda mı şarkı söyleyeceğim?” diyerek Ferit Bey’in teklifini kabul eder. Bu dakikadan filmin sonuna kadar Salih, Selma’yı çok sevmesinden kaynaklı büyük bir kaybetme korkusuna kapılır. Bu nedenle alkole başlar. Gün geçtikçe daha çok içerek filme adını veren bir “Ayyaş”a dönüşür. Bu dönüşümde en büyük pay, “içkilerin kraliçesi” lakaplı Leyla (Çolpan İlhan) adlı bar sahibi kadın ve onu kendine sürekli borçlandırıp varını yoğunu alkole yatırmasına sebep olan Dut Ali (Senih Orkan)’dir.
Filmin son kısımlarında Salih, içki alacak parası kalmadığı için, Ferit Bey’in Selma’ya hediye ettiği köşkteki gümüş şamdanları çalıp kaçarken bekçiye yakalanıp hapse atılır. Bu süreçte Selma, Salih’in kendinden çok alkolü sevdiğini düşünüp Salih’ten ayrılır, Ferit Bey’le evlenir. Salih ise hapishanede alkolden kurtulmak için tedavi görmeye karar verir ve hastaneye yatar. Acı haberi, kendini ziyarete gelen Selma’dan öğrenir. Salih, Selma ve Ferit Bey’e acı bir bakış atarak hastane odasından çıkıp gider. Selma kaygılı gözlerle etrafa bakar. Film, bu sahneyle biter.

Müzik dünyamızın gizli saklı efsanesidir.
Müziklerini çok iyi biliriz ama kendisini çoğumuz tanımayız bile.
1970'li yıllarda çıkardığı enstrümantal albümler olağanüstü güzelliktedir.
Özellikle o dönem türkü ve oyun havalarına yaptığı enstrümantal düz enlemelerin kalitesine bence bugünün imkanlarıyla bile ulaşmak çok zor. Aslında bir gitarist olmasına rağmen bağlamadaki ustalığını da bahsettiğim bu enstrümantal albümlerde görmek mümkün.
Kemal sunal ve Natuk baytan filmlerinin çoğunda müzikler Zafer beye aittir. İsmiyle bilinmese de eserleriyle bilinen döneminin aşmış müzik adamı. Kendisine sağlıklı uzun ömürler diliyorum.