Üye değil misiniz?
Aktivasyonunuzu tamamlamadınız!
Zaten bir hesabınız var mı?
Yıl | 1964 |
Ülke | |
Tür | Duygusal, Komedi, Psikolojik |
Özellikler | Siyah Beyaz |
Yönetmen | Memduh Ün |
Senaryo | Atıf Yılmaz |
Yapımcı | Memduh Ün |
Görüntü Yönetmeni | Turgut Ören,Mustafa Yılmaz |
Süre (dk.) | 95 Dk. |
Anahtar Kelimeler | Diyalog, Japonca, Komedi, Yasak Aşk |
Firmalar |
Dikkatli olan seyirciye önemli bir mesaj veren bir film. Öcelikle Japoncanın bu denli belirleyici bir rol oynaması sıradışı ve alışılmadık birşey. Çok güzel bir şekilde senaryoya işlenmiş. (Fatma Girik'in boyanmış kaşları her ne kadar doğu asyalılarinkine benzemese de). Fakat Japoncanın güzel konuşulan Almancaya kıyasla hece hece bir kağıttan okunduğu ve Japon rolündeki oyuncuların kesinlikle Japon olmadıkları çok net ortada.
Ama bunun haricinde Bac ailesinin bir nevi Türkiye'yi simgeledikleri Görünüyor: Büyükbaba Cemalettin Bac yaşam ve düşünce tarzıyla Osmanlı'yı çağrıştırırken, Ayhan Işık'ın canlandırdığı Tarık Bac, Avrupa ile olan ilişkileri ve dilbilgileriyle Türkiye Cumhuriyetin'i yansıtmakta. Oğlu Teoman Bac ise büyük Amerika hayranlığıyla Atatürk'ten sonraki döneme işaret ediyor gibi. Ve işin ilginci Asya'yı simgeleyen Aynur Akay bu üç erkek tarafından ilgi görüyor. Sonunda birleştiği kişi Tarık olunca da, insanın aklına ister istemez şu soru geliyor: Türkiye acaba Batı'ya değil de, Asya'ya mı yönelmeli(ydi)? Bu sorunun cevabı bireye kalmış ama, 'Öp Annenin Elini' filminin göründüğünden çok daha derin mesajlar içerdiği kesin.