Köfte yağmuruyla hatrı sayılır bir başarı kazanan(fazla çocuksu gelmişti) genç yönetmenler Liseli Polisler’le türün önemli eserlerine gönderme yapıp klişeleri ters düz etmeye çalışıyorlardı, bir ölçüde başarıp eğlenceli bir eser sunarken pekte yenilik katamıyorlardı.Üçüncü eserleri Lego’da ise son yılların en iyi animasyonlarından olan Oyun Bozan Ralphin dinamikleri içine kendi sinemalarnı katıp hepimizin azda olsa bulaştığı(yada bildiği) Lego evrenini başarıyla yediyorları. Bunu yaparkende klişe seçilmiş kişi masalını evirip çevirip içine süper kahramanlardan, Star Wars’e, Matrixten, Terminatöre kadar her türlü popüler başyapıtı içine katmayıda eksik etmiyorlar.Eğlencesi çok yüksek olan filmimizde globalleşen ve iyice sömürülüp makineleştirilmeye çalışan topluma karşı sert eleştirilerde mevcut, belki herkez özeldir gibi fazla hümanist bir öğeye bağlansada çocuklar için kesinlikle önemli altmetinler.Keşke bunları yaparken dinamikliğide yeterince ayarlayabilselerdi demeden geçemiyorumki bir çok yerde fazla düşüyor tempo, bir çok aksiyon sahnesinde karmaşa hakim tam olarak ne olduğunu anlamak için illaha geri almak zorunda kalıyorsunuz.90’lardan kalma insan motiflerinin katılıp baba oğul çatışmasına bulaşmlarıda ters düz ettikleri tüm klişeleri sonunda sömürdüklerinide açıkça göstergesiydi niyazikki.Dediğim gibi oldukça eğlenceli başarılı bir animasyon ama dünyada getirdiği ses ve İmdb listelerini yaktığını(145. sıradan girdi 200’lerde şimdi) düşünürsek çok daha güçlü bir eserde beklemiyor değildim.

izlerken keyif alacağınızdan emin olun kaliteli bir animasyon 8/10