Çifte Tabancalı Kabadayı

7,89

(7 kişi yorum yaptı)

1 Ocak 1970 Aksiyon, Macera, Dram, Komedi

Yönetmen: Mehmet Aslan Mehmet Aslan

Ülke: türkiye

Oyuncular: Mümtaz Ener, Sadettin Erbil, Nevin Akkaya, Abdurrahman Palay, Dündar Aydınlı, Hasan Yıldız, Ramazan Yaşılak, Erdoğan Aktaş, Osman Han, Baykal Kent Devamını Gör...

Konusu : Dusty Springfield’in ‘The Look Of Love’ albümü (Aralık, 1967). Aynı adlı şarkının (Ocak, 1967) (Burt Bacharach / Hal David) 2.18’den sonraki enstrümantal kısmı. Adını öğrenemediğimiz otelin birinci katında 12 numaralı oda. Şarkıcı Meltem Mete (O’nun da adını öğrenemiyoruz) tüm güzelliği ile etkilemeye çalışıyor. Rıfat’ın ceketini çıkarır, pantolon kemerini çözer. Ancak şapkaya uzanınca yaka paça dışarı atılıyor! Nedir bu şapkayı böylesine önemli yapan? Siyah şapkadaki sır, polisi, mafyayı, İnterpol’ü ve seyirciyi film boyunca uğraştıracaktır. Alessandro Alessandroni’nin ıslığıyla Ennio Morricone melodileri; ‘The Good the Bad and The Ugly’ (1966) ve ‘For a Few Dollars More’ (1965). 60’ların İstanbul’u. Rıfat’taki hüzne uygun yağmurlu bir sonbahar. Ön camın tam ortası kurşun delikli arabası; Hiç gülmeyen, şakakları kırlaşmış genç bir adam; Araba vapuru; Çığlık çığlık martılar. Yalnızca kendisinin bildiği bir eve doğru ilerliyoruz. “Anlat bakalım, beni niye çağırdın?” [Burası, ‘Aşk Mücadelesi’nde (1966) Ahmet-Yusuf Sezgin’in; ‘Kardeş Kavgası’nda (1967) Alev-Sevda Ferdağ’ındı]. Keki dediği ‘gazeteci’ kardeşi Necdet ve eşi Elif. Sessizce yenen akşam yemeği. Kaşık sesleri ile geçen uzunca bir sürenin sonunda gelir yukarıdaki soru. “Son zamanlarda yazdığım bir seri röportaj Kemal’in işine dokundu. Kemal işi iyice azıttı. Bir krallık kurdu İstanbul’da sanki. Kimse başa çıkamıyor O’nunla. Beni tehdit etti. Memleketi terk etmezsek sonumuz iyi olmazmış. Hayatımız tehlikede. Polise müracaattan da korkuyoruz. Her yerde adamları olması ihtimali var.” Yine sessizlik ve ayağa kalkar Rıfat. “Ben gideyim. Bazı yerlere uğramam lazım (nereye gideceği anlaşılabiliyor). Sonra bol bol görüşürüz. Bereketli olsun. Hadi eyvallah.” Ama ‘sonra’ bol bol görüşemeyecek, ölü olarak görebilecektir Onları! Kemal’i, ‘anlayacağı yöntemle’, rahatsız etmemesi için uyarır. Aralarındaki sorun, uzun yıllar öncesinde saklı. Hepsi, aynı mahallenin gençleriydi. Necdet’in okuması için tahsilini yarım bırakmış Rıfat. “Anam ölürken, kardeşimi bana emanet etti. Kendimden çok O’nu düşünmem gerek” diyordu. İlk sürpriz, “Dönsen de Artık Sevemem Seni” şarkısının çalındığı küçük çayevinde karşımıza çıkıyor. Tek mutluluğu güzel Elif ile beraber olmak Rıfat’ın! Seviyorlar birbirlerini. Kaçakçılıkta daha o zamanlarda ‘uzmanlaşan’ Kemal, sık sık yolunu kesiyor genç kızın. “Nereye böyle güzelim? Âleme şapır şupur bize ya Rabbi şükür mü? Hem arkadaş malı ortak sayılır! Sonra ben zengin çocuğuyum. Beni tercih etmen menfaatinin icabı.” Durumu fark eden Rıfat, ‘uygun bir şekilde’ yola getirir ‘zengin çocuğunu’! Filmin ikinci sürprizi içinse yapacak bir şey yok! “Dünyada en çok sevdiğim insan sensin. Senin için yapamayacağım şey yoktur” dediği, uğruna Kemal’le dalaştığı genç kızı, kardeşinin de sevdiğini duyunca dünyası kararır. “Eğer O’nunla evlenemezsem intihar ederim” demişti Necdet. (Elif’le ilişkisini Kemal’in bilip kardeşinin bilmemesi ilginç). Başka çare kalmamış, yollarını ayırır. “Bak Elif, dinle beni. Serseri, bıçkın, külhanbeyin biriyim ben. Bir gün biri çıkıp ya beni vuracak ya da benden intikam almak için seni vuracak. (Bu öngörüsü, ilerde, doğru çıkıyor). Sonumuz yok bizim. Zaten aramızda da fazla bir şey geçmedi.” Necdet ve Elif evlenirler. Rıfat şehri terk eder. Kemal, kaçakçılık ve kumar gibi kanunsuz işlerde ‘kral’ olur. Necdet’in yazıları polisin dikkatini Kemal’e yöneltmiş. Baskınlar, tutuklamalar. O da ihbarcıyı Rıfat sanıp, en yakınları Necdet ve Elif’i öldürtür. Bir tuzakla dövülür kahramanımız. İntikamı da aynı ölçüde acımasız olacaktır. Rıfat’ın şapkasında ne olduğu ile ilgili görüşlerin bazıları; “Ortadoğu’daki füze kızaklarının planları… İskambil kâğıdı… Mafyanın Ortadoğu elemanlarının listesi.” ‘Beyâtî Makamında Ney Taksimi’. Elif toprağa verilirken ağır ağır şapkasını çıkarır. İçinde genç kızın resmi! Rıfat’ın acı içindeki yüzünden bir damla gözyaşı aşağı doğru kayıyor. (Arda Uskan’la söyleşisinde “Bir oyuncunun asıl malzemesi yüzüdür” demişti Yılmaz Güney). (Yazan: Murat Çelenligil)